Retour a Bamako
Door: Dick
Blijf op de hoogte en volg Dick
29 Januari 2014 | Mali, Bamako
29 januari 2e gedeelte
Inderdaad was onze ambassade medewerker Pieter keurig op tijd. Rond half twee stappen we in een grote Toyota Landcruiser met chauffeur die ons naar Bamako moet brengen. Maar in Segou wil Pieter ons eerst nog even een stoffen fabriekje laten zien waar mooie shawls en tafelkleden en spreien worden gemaakt. Het is gehuisvest in een prachtig opgeknapt geheel in oude Segou stijl met een mooie rode aarde kleur aan de buitenkant. Pieter koopt inderdaad een sprei en ik kan het ook niet laten en zie een prachtig bewerkte lap stof die volgens mij heel goed dienst kan doen als tafeldecoratie op onze lange witte tafel in de keuken in Nederland. Daarna gaan we vlot op weg richting Bamako. Het wegdek is heel slecht op grote delen van onze route maar onze chauffeur trekt zich er niets van aan en laat de banden van de Toyota regelmatig door een grote pothole rijden. Blijkbaar kan deze auto er tegen. Tegen half zeven die avond komen wij aan in Bamako en nemen we afscheid van Pieter en zijn chauffeur. Het laatste stukje door de stad nemen we een taxi en bij de missie staat Mr. Traore breed lachend ons te verwelkomen. Helaas, helaas, de Lada heeft nog geen Malinees kenteken en staat nog te wachten op het parkeerterrein. Wel is intussen de auto behoorlijk schoon gemaakt en is de achterbank er weer in gemonteerd. Wij gaan naar onze oude kamer waar onze spullen nog liggen en beginnen met het sorteren van de zaken die mee moeten naar Nederland en de zaken die achter kunnen blijven en waar de missie een nieuwe bestemming voor gaat vinden. Als dat gebeurt is gaan we op aanraden van Traore eten in een restaurantje in de buurt. De eigenaresse in uit Libanon en zorgt er voor dat er gauw twee grote bierflessen op tafel staat. Wij kiezen de chateaubriand met frites. Dat blijkt een top keuze want het vlees was heerlijk mals. Bij het dessert kijkt Ruud verschrikt want we hebben nog maar iets van 11000 CFA. Als hij even later de rekening vraagt blijkt de rekening 10700 CFA te zijn. Net binnen ons budget. Terug op de missie kijken we nog wat email en internet en rond 10:30 uur staat Mr. Traore op de parkeerplaats om ons naar het vliegveld te brengen. De rit verloopt gladjes en al gauw stappen we de vertrekhal van d luchthaven binnen. Heel veel (nodeloze) checks van ons paspoort en instapkaart. We hebben het nageteld en komen op een totaal van veertien checks van binnenkomst in de vertrekhal tot in het vliegtuig. En dan begint het lange wachten. Om exact 02:05 uur vertrekt ons vliegtuig naar Casablanca. Het vliegtuig zit aardig vol.
Inderdaad was onze ambassade medewerker Pieter keurig op tijd. Rond half twee stappen we in een grote Toyota Landcruiser met chauffeur die ons naar Bamako moet brengen. Maar in Segou wil Pieter ons eerst nog even een stoffen fabriekje laten zien waar mooie shawls en tafelkleden en spreien worden gemaakt. Het is gehuisvest in een prachtig opgeknapt geheel in oude Segou stijl met een mooie rode aarde kleur aan de buitenkant. Pieter koopt inderdaad een sprei en ik kan het ook niet laten en zie een prachtig bewerkte lap stof die volgens mij heel goed dienst kan doen als tafeldecoratie op onze lange witte tafel in de keuken in Nederland. Daarna gaan we vlot op weg richting Bamako. Het wegdek is heel slecht op grote delen van onze route maar onze chauffeur trekt zich er niets van aan en laat de banden van de Toyota regelmatig door een grote pothole rijden. Blijkbaar kan deze auto er tegen. Tegen half zeven die avond komen wij aan in Bamako en nemen we afscheid van Pieter en zijn chauffeur. Het laatste stukje door de stad nemen we een taxi en bij de missie staat Mr. Traore breed lachend ons te verwelkomen. Helaas, helaas, de Lada heeft nog geen Malinees kenteken en staat nog te wachten op het parkeerterrein. Wel is intussen de auto behoorlijk schoon gemaakt en is de achterbank er weer in gemonteerd. Wij gaan naar onze oude kamer waar onze spullen nog liggen en beginnen met het sorteren van de zaken die mee moeten naar Nederland en de zaken die achter kunnen blijven en waar de missie een nieuwe bestemming voor gaat vinden. Als dat gebeurt is gaan we op aanraden van Traore eten in een restaurantje in de buurt. De eigenaresse in uit Libanon en zorgt er voor dat er gauw twee grote bierflessen op tafel staat. Wij kiezen de chateaubriand met frites. Dat blijkt een top keuze want het vlees was heerlijk mals. Bij het dessert kijkt Ruud verschrikt want we hebben nog maar iets van 11000 CFA. Als hij even later de rekening vraagt blijkt de rekening 10700 CFA te zijn. Net binnen ons budget. Terug op de missie kijken we nog wat email en internet en rond 10:30 uur staat Mr. Traore op de parkeerplaats om ons naar het vliegveld te brengen. De rit verloopt gladjes en al gauw stappen we de vertrekhal van d luchthaven binnen. Heel veel (nodeloze) checks van ons paspoort en instapkaart. We hebben het nageteld en komen op een totaal van veertien checks van binnenkomst in de vertrekhal tot in het vliegtuig. En dan begint het lange wachten. Om exact 02:05 uur vertrekt ons vliegtuig naar Casablanca. Het vliegtuig zit aardig vol.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
