Marrakesh en de rest van Marokko

We vertrekken vroeg want het wordt een lange reisdag. Ruim 700 kilometer voor de boeg over allerlei soorten wegen. Het reizen verloopt voorspoedig en we rijden via Rabat en Casablanca naar Marrakesh. Daar komen precies in de spits aan wat een hectische bedoening is. Na wat rond zoeken doet begint de Lada langzaam te protesteren en we besluiten de auto in de wijk neer te zetten en Ruud gaat lopend op zoek naar het hotel terwijl ik bij de auto blijf wachten. Al gauw is een redelijk hotel gevonden en we kunnen de zenuwslopende binnenkomst in Marrakesh letterlijk van ons afspoelen. Na het omkleden gaan we linea recta met de taxi naar de Medina. We worden afgezet vlak bij het grote marktplein Djemaa el-Fna. Intussen is het donker en op het plein bruist het van de muziek en de mensen. Goochelaars, verhalenvertellers, waarzeggers acrobaten vertonen hier hun kunsten. Verderop zijn er diverse eetstalletjes waar de proppers hun uiterste best doen ons te verleiden juist in hun eettent te komen eten. Nummer 25 gaf de doorslag met de zin: “Goed eten en gegarandeerd de komende 2 jaar geen diaree”. Het eten was prima en ondanks wat gemorrel over de prijs werden we als koningen behandeld en hebben we er van genoten. Na het eten nog een korte wandeling door de souq en dan met de taxi terug naar het hotel.

9 januari
Een hele dag Marrakesh in het vooruitzicht. We lopen dit keer naar de Medina en als gauw zie je dat het grote marktplein weer vol is met mensen maar nu zijn er ook de slangenbezweerders en de apen die kunstjes doen bij gekomen. Continu wordt je aangesproken om hun koopwaar te proeve, ruiken of te voelen. De indrukken zijn immens. Het is niet superdruk in de souq en we genieten van alle verhalen die verteld worden over drankjes tegen allerlei ziektes (psoriasis, diabetes of gewoon haaruitval of wallen onder je ogen). We laten ons zelfs overhalen een paar gram zwart zaad te kopen tegen het snurken. We zien diverse kameleons en kleine schildpadjes die men hier als huisdier houdt en die geluk zouden moeten brengen. Door de hele souq zijn vogelkooitjes opgehangen waar putters in zitten die prachtig zingen. Tapijten, bewerkte houten deuren, kruiden, kleding, schoenen, riemen, tassen, lampen. Je kunt het zo gek niet bedenken of het is hier. Afdingen is een must en je begint met het halveren van de prijs. Al dolend lopen we richting de Ali ben Youssef Medersa, de oude Koran school die aan de noordzijde van de binnenstad staat. Het is een prachtig bewerkt gebouw met een mooie binnenplaats en op de eerste etage allerlei kleine kamertjes waar vroeger de studenten in woonden.
Hierna lopen we een zijstraat in en lopen langs kleine werkplaatsen war garen wordt gesponnen, fietsen gerepareerd, hotsnijwerk, gipsbewerking, slager en bakkers. Te veel om op te noemen. Door een man op straat genaamd Khalid worden we uitgenodigd om de leerlooierij te bekijken. Hier zien we kamelenhuiden, schapenhuiden en geitenhuiden bewerkt worden met water, ammoniak en duivenstront om daarna via een van de vele verfbaden gekleurd te worden. Uiteraard worden we daarna in de winkel verwacht om het eindproduct te kopen. Het zien was al een belevenis maar het kopen slaan we over. We lopen langzaam weer terug naar het grote plein om net op tijd voor het laatste avondgebed de zon onder te zien gaan vanaf het dakterras van een leuk café. De zon verdwijnt achter de oudste moskee van Marokko en we genieten met volle teugen van alle indrukken. Morgen gaan we weer verder naar het zuiden maar Marrakesh is zeker een plaats om een keer terug te komen.

10 januari
Al vroeg vertrekken we uit Marrakesh want we hebben een lange reisdag voor de boeg. Via de snelweg gaat het vlot richting Agadir. Bij Agadir houdt de snelweg op en gaat over in een twee-baans- weg. We rijden langs het Atlas gebergte en zien onderweg af en toe een bergtop waar sneeuw op ligt. Ten zuiden van Agadir komen we langs vele Arganbomen. Deze bomen zijn groen en hebben scherpe, lange stekels. De vruchten van deze boom worden graag gegeten door geiten en omdat de boom takken heeft dit doorlopen tot op de grond klimmen de geiten in deze bomen en eten de vruchten. Later inde stal worden de pitten door de geiten uitgespuwd en die pitten worden door de boer verzameld en verkocht. In een pit zitten twee amandelen die in een pers worden vermalen waardoor de olie vrijkomt. Deze olie wordt gebruikt door de vrouwen voor het behoud/onderhoud van een mooie huid. We zetten koers naar Tiznit en in de binnenstad van Tiznit vinden we een hotel/restaurant die gerund wordt door een fransman en waar we tijdens het vrijdagsgebed heerlijk hebben geluncht. Ruud neem gestoofde wildzwijn en ik smul van een tadjine met mosselen en citroen. Verrukkelijk.
Na de lunch gaat het weer verder in de richting van Tan Tan. We hebben nog ruim 200 kilometer voor de boeg en de rit voort ons door een prachtig heuvellandschap waar de randen mooi zijn gevormd door erosie. Langzamerhand gaat het landschap over in een rotswoestijn en zelfs langs de weg komen we de eerste dromedarissen tegen. Helaas is ons geluk bij één van de vele roadblocks van de politie vanmiddag op. Ruud stopt net iets te laat als we heel rustig aan komen rijden en we worden beboet door een overigens erg vriendelijke agent voor 700 Dirham (= ongeveer 70 euro). Een schuldbewust gezicht trekken, vriendelijk praten en maar wachten en weer praten levert uiteindelijk een boete op van 100 Dirham. Dit geld verdwijnt uiteraard direct in de zak van de politieman en we mogen weer verder. De weg laat prachtige vergezichten zien van de omgeving en we genieten van het voorbijglijdende landschap. Het gaat echter niet meer zo snel als in het noorden van Marokko dus de laatste 20 kilometer rijden we in het donker. We rijden gelukkig zo naar Tan Tan Plage en om zeven uur checken we in bij een hotelletje op de boulevard van Tan Tan. Het eten die avond haalt het niet bij de lunch van vanmiddag maar een goede kop koffie en thee op de rand van het strand met het rommelen van de golven op de Atlantische kust maken een hoop goed. Morgen maar eens zien hoe het er bij daglicht uitziet.

11 januari
Tan Tan Plage ziet er eigenlijk bij ochtendlicht net zo droevig uit als de avond er voor. Maar het uitzicht over zee is geweldig en koffie met een croissant op de boulevard (proest ) maakt veel goed. Ik heb vannacht voor het eerst gebruik genaakt van mijn lakenzak. De bedden waren niet echt schoon en al hoe wel de schoonmaakster rondliep terwijl we binnen liepen krijg ik de indruk dat zij van schoonmaken nog nooit had gehoord. Al gauw gaan we onderweg naar Laayoune om een garage te zoeken want we willen de thermostaat van de auto door laten boren. Dit omdat zij in druk stadsverkeer en file nu voor de 2e keer is warm gelopen. Die thermostaat hebben ze in Mali toch niet nodig, daar is het altijd warm. Onderweg lunchen we langs de kust want dit stukje kust staat er om bekend dat er vele scheepswrakken worden gedumpt. Na een poosje zien we vanuit de verte één van die schepen liggen dus onze lunchplek is gevonden. Wat een uitzicht. Na de lunch rijden we door naar Laaoune. Echter bij de garage worden we niet begrepen en dit leidt tot een Babylonische spraakverwarring. Dus toch maar doorrijden en hopen dat het goed gaat. Later die middag blijkt bij de tankstations dat Euro 95 niet meer te verkrijgen is. Wij moeten dus ongelode 98 tanken. Onze diva is daar niet blij mee en laat dit merken door zeker bij de lagere snelheden heftig te schokken en te sputteren. Ook knalde een paar keer die middag de versnellingspook uit de 4e versnelling. De ongerustheid over de Lada neemt ietsje toe maar ze doet het nog steeds. Onderweg zijn er heel veel politiecontroles. De laatste twee wilden zelfs een fiche hebben. Dat is een formulier met al je gegevens die je van te voren kan maken om sneller door de controles heen te komen. Onze fiches waren bedoeld voor Mauritanië maar blijkbaar heeft de Marokkaanse politie dit fenomeen ook ontdekt. Tegen de avond bereiken we Boujdour. Het hotel was werkelijk te goor om binnen te gaan, laat staan om er te gaan slapen, dus we rijden door naar een camping. Een ommuurde zandbak waar diverse campers staan (veel Fransen). Onze tent is gauw opgezet en daarna lopen we het dorpje in om op een terrasje een kalkoenspies van de barbecue te eten vergezeld van een cola en een thee. Na het eten is het tijd voor een bezoek aan de barbier en worden we allebei heerlijk geschoren. Ik voel me weer mens als mijn baard en snor zijn verdwenen. Op de camping blijkt er alleen in de avond warm water te zijn dus om de beurt gaan we even onder de douche. Daarna vlug de slaapzak in en heerlijk slapen.

12 januari
Al om 5 uur worden we gewekt door de oproep van het ochtendgebed. We draaien ons nog een keer om en rond half acht is het tijd om op te staan. Snel pakken we alles weer in en gaan op pad naar het zuiden. Vandaag komen we over de helft van de totale reiskilometers. Een nieuwe mijlpaal. Al gauw buiten het stadje worden we verrast door een wondermooi uitzicht op de kustlijn. De kust is wederom heel grillig met hele mooie kliffen. We genieten volop. De omgeving verandert regelmatig in stenen heuvels en mooi geel zand. Dan weer grote open vlaktes met hele lage begroeiing. Die middag komt een volgende wens uit. We komen midden op de weg terecht in een kudde dromedarissen. Volop foto’s nemen we. Dat kunnen we niet laten lopen. De dorpjes worden steeds stiller en er is niemand op de weg. Tankstations hebben niet altijd benzine meer en voor het oppompen van de banden hebben we nog geen enkele mogelijkheid gevonden. Al snel bedenken we dat een hotel of camping vinden geen haalbare kaart is dus we besluiten in een natuurgebied een pad in te rijden en enkele kilometers van de weg midden in de woestijn onze tent op te zetten. We spreken ons noodrantsoen aan en eten bij de ondergaande zon champignon- en tomaten soep vergezeld van een blikje roze zalm en wat tuckjes. De zonsondergang is prachtig en zodra het bijna donker is gaan we slapen. Morgen nog 250 kilometer tot de grens met Mauritanië. Een nieuw epistel in ons avontuur en Bamako komt iedere kilometer een stukje dichterbij. Duim voor ons dat de Lada het volhoudt.