Malaga wisseling van mannen en de start van Afrika

We hebben ontdekt dat de regio van Malaga veel heeft te bieden voor een weekend of zelfs een week in de winter. Ons appartement in Rincon de la Victoria (een klein voorstadje van Malaga) was geweldig. Prachtig mooi uitzicht over het strand en de zee vanaf een rotspunt. Veel gelezen, geluierd en gegeten en gedronken. Top locatie om even te relaxen. Zaterdag zijn we naar Malaga centrum gereden. Na wat zoeken door de kleine eenrichtingsverkeer straatjes vinden we een garage waar we de Lada prima naast het bewakershokje mogen parkeren. Die staat daar de komende dagen wel veilig. Dan lopend met onze bagage naar ons nieuwe appartement. Totaal iets anders als het vorige maar ook weer geweldig. Dit appartement is ruim, erg modern ingericht en heeft een leuk klein dakterrasje. De ligging is hartje centrum dus alles is op loopafstand. De rest van de zaterdag gebruiken we om de binnenstad te verkennen, we bezoeken ook de mooie kathedraal en we zijn lekker gaan eten. ’s-Avonds komen we bij toeval in restaurant El Pimpie, een top tapasrestaurant die iedereen die naar Malaga gaat zeker moet bezoeken. Het interieur is authentiek Spaans en het personeel snel en goed. Maar vooral het eten is klasse. De zondag bezoeken we de citadel . Eerst 25 minuten heuvelopwaarts lopen en later het Moorse gedeelte wat vast ligt aan de beneden stad. Omdat het zondag is zijn al deze bezienswaardigheden na 14 uur gratis te bezichtigen, een mooie meevaller. Aan het eind van de middag stellen we ons op de grote doorgaande weg om te binnenkomst van de 3 koningen te zien. Dat is een leuke, mooie parade op deze feestdag die vergelijkbaar is met onze Sinterklaasviering. De optocht heeft allemaal praalwagen met sprookjes- of kinderfiguren en van die wagens worden handenvol zuurtjes/snoepjes het publiek in gegooid. De laatste drie wagens zijn gereserveerd voor de drie koningen zelf. Een hele happening en erg leuk om eens van dichtbij te kunnen zien.

6 januari

De volgende dag moeten we vroeg op want Marco vliegt al om 10:40 uur naar Amsterdam. Ik krijg een sms van Ruud uit Tenerife dat hij vertraging heeft ivm de mist op Tenerife dus ik besluit nog even naar Torremolinos te rijden. Veel ouderen en een grappig badplaatsje. Maar het is er, in verband met de feestdag, doodstil. Dat is dus een koffie en een croissant geworden op het strand in de zon en een beetje doelloos rondlopen om de tijd te verdrijven. In de loop van de middag ga ik terug naar het vliegveld om Ruud op te halen. Rond half vier zie ik hem door de schuifdeuren naar buiten komen en het is een heerlijk weerzien. Vlug stappen we in de Lada en in een mum van tijd rijden we over de snelweg naar Algeciras. Om 18 uur gaat de laatste veerboot en die willen we nog graag halen. Eenmaal in Algeciras moeten we nog een ticket kopen. Er is nog één kantoor open waar we de tickets aanschaffen en al vlug kunnen we aan boord van een snelle veerboot. Stipt op tijd vertrekken we en we zien van de overkant van de straat van Gibraltar het Afrikaanse continent al liggen. Na ruim een uur varen komen we aan in Ceuta. Het is intussen donker en met behulp van de Lonely Planet en wat rondvragen vinden we een leuk hostel in de binnenstad. Als we onze spullen op de kamer hebben gelegd lopen we de winkelstraat op neer en kijken we nog kort even bij de Marina over de Middellandse zee. Naast ons hotel vinden we een goed Spaans restaurant en genieten de rest van de avond van witte wijn, tapas en andere Spaanse lekkernijen.

7 januari

We verlaten al vroeg Ceuta om zo snel mogelijk door de grenscontrole heen te komen. De Spaanse grens is ordelijk en verloopt soepeltjes. Voor de Marokkaanse grensovergang bestaat maar één woord “CHAOS”. Overal getoeter, diverse rijen wachtende auto’s en het is totaal niet te zien waar je heen moet. Al snel meldt er zich een mannetje die de helpende hand wil bieden. In eerste instantie wijzen we dit af maar al snel blijkt zijn hulp toch wel nodig. En als klap op de vuurpijl in dit stuk niemandsland en te midden van al die chaos komt er stoom onder de motorkap van de Lada vandaan. Snel motor uit en ik ga kijken. Onder de auto loopt een stroom koelvloeistof over het wegdek. In al die drukte besluiten we de motor zo lang mogelijk uit te laten en eventueel iedere keer opnieuw te starten. Het idee is zo de grens over te komen en vlak na de grens in Marokko zo snel mogelijk een garage op te zoeken. De grensformaliteiten lijken eeuwig te duren. Mannetjes lopen van hot naar haar, douaniers lopen er tussen door en verwijzen je iedere keer naar een ander. De politie checkt volledig willekeurig auto’s. Er wordt alleen maar geroepen en geschreeuwd. We bewaren onze kalmte en spelen het “ik ben buitenlander en ik begrijp u niet” spelletje volledig uit. Uiteindelijk werkt dat en na veel gehannes en een korte check van de auto mogen we de grens over.

Een paar kilometer verderop vinden we een garage en intussen ben ik er al achter dat één van de koelslangen het heeft begeven. De garagist draait de kapotte slang los, knipt van een andere koeslang de goede maat en vult het koelsysteem weer met water. Na een check blijkt alles weer waterdicht en slaan ook de elektrische koelvinnen aan zodra de motor heet is. Totale kosten tien euro. Erg blij met deze hulp gaan we gauw op pad want al deze akkevietjes hebben toch wel wat tijd gekost. We rijden een prachtige weg door het Rif gebergte en genieten van mooie vergezichten en rotsformaties. Op deze weg beleeft de Lada ook z’n eerste roadkill van deze reis, een kleine slang kronkelt over het asfalt en te laat het ik hem in de gaten. Kamperen heeft na deze ontmoeting niet echt mijn voorkeur meer. Rond drie uur bereiken we Chefchaouen. Die mooie plaatsje heeft een geweldige medina met als hoofdkleur blauw. Een rondwandeling door de nauwe straatjes levert een betoverende indruk op. Al snel besluiten we om hier te blijven overnachten want naar Meknez rijden is nog 200 kilometer en met deze wegen duurt dat minimaal drie uur. Dan zouden we in het donker aankomen dus dat levert geen voordeel op. Dus wordt het overnachten en ook hier vinden we een leuk hotel. Ruud toont zijn onderhandelingskunsten en al snel hebben we een prima kamer met eigen badkamer voor 20 euro. De auto laten we achter op straat voor de deur van het hotel en die wordt de hele nacht bewaakt door een meneer die in zijn auto slaapt in de straat. Al gauw zijn we weer terug in de medina en slenteren door alle kleine steegjes met zijn handelaars en winkeltjes. Alle oude ambachten zijn hier nog ruimschoots aanwezig. Timmermannen, schoenmakers, barbiers, kleermakers, weverijen en nog zoveel andere leuke winkeltjes. Dit is echt een top-10 plek om te bezoeken in Marokko. En overal wordt ons hasj aangeboden wat we iedere keer vriendelijk maar beslist weigeren. Thee drinken, slakken proeven en voor het avondeten een tadjine met rundvlees, pruimen, amandelen en verse jus d’orange om het weg te spoelen. Onze avond besluiten we met een scheerbeurt bij de barbier en volledig gladgeschoren gaan we daarna terug naar ons hotel.